Metoda FITS
Powrót
(Funkcjonala Indywidualna Terapia Skolioz)
Koncepcja FITS została opracowana przez dr n. med. Mariannę Białek oraz mgr Andrzeja M’hango. Koncepcja FITS obejmuje trzy istotne etapy terapii:
– Badanie klasyczne oraz badanie wg koncepcji FITS
– Przygotowanie struktur mięśniowo-powięziowych ograniczających ruch korekcyjny, poprzez zastosowanie różnych technik energizacji mięśni;
– Budowanie nowych korekcyjnych wzorców postawy w pozycjach funkcjonalnych oraz ich stabilizowanie
Dysfunkcje towarzyszące skoliozie:
1. Niewystarczająca świadomość własnej postawy powodująca słabe zaangażowanie dziecka w procesie leczenia;
2. Ograniczenia mięśniowo-powięziowe utrudniające trójpłaszczyznowy ruch korekcyjny skoliozy;
3. Segmentalnie zmniejszona kifoza piersiowa;
4. Nieprawidłowe obciążanie stóp;
5. Zaburzona stabilizacja dolnego tułowia;
6. Wzmożone napięcie mięśniowo-powięziowe między szczytem skoliozy Th/L a talerzem biodrowym, ograniczające shift kręgosłupa do korekcji skoliozy;
7. Ograniczona ruchomość 3-4 żeber po stronie wklęsłości skoliozy, zaburzony mechanizm ruchów klatki piersiowej w trakcie oddychania (oddychanie wypukłościami);
8. Nieprawidłowe wzorce postawy spowodowane długotrwałą stymulację skoliozogenną;
9. Dysbalans nerwowo-mięśniowy;
10. Nieprawidłowe obciążanie pośladków w pozycji siedzącej, nieprawidłowy chód oraz wykonywane czynności dnia codziennego z powodu długotrwającego skoliotycznego wzorca ruchowego.
Główne założenia koncepcji FITS:
1. Uświadomienie dziecku istniejącej deformacji kręgosłupa i tułowia, oraz wskazanie kierunku korekcji skoliozy;
2. Relaksacja struktur mięśniowo-powięziowych ograniczających trójpłaszczyznowy ruch korekcyjny;
3. Poprawa ustawienia kręgosłupa w płaszczyźnie strzałkowej;
4. Nauka prawidłowego obciążania stóp w celu poprawy ustawienia miednicy i równomiernego obciążania kończyn dolnych;
5. Wzmocnienie siły mięśni dna miednicy oraz krótkich rotatorów kręgosłupa w celu poprawy stabilizacji dolnej części tułowia;
6. Nauka prawidłowego przesunięcia kręgosłupa w płaszczyźnie czołowej dla korekcji łuku pierwotnego ze stabilizacją (bądź utrzymaniem w korekcji) łuku wtórnego;
7. Torowanie prawidłowego trójpłaszczyznowego oddechu korekcyjnego w pozycjach fizjologicznych;
8. Wskazanie prawidłowych wzorców korygujących skoliozę oraz wszelkie deformacje tułowia związane ze skrzywieniem (asymetria ustawienia głowy, asymetria linii barków, łopatek, trójkątów talii i miednicy);
9. Nauka ćwiczeń równoważnych i poprawiających nerwowo-mięśniową koordynację w korekcji skoliozy;
10. Nauka prawidłowego obciążania pośladków w siadzie, nauka prawidłowego chodu i czynności dnia codziennego.
